ఆరోజూ అలానే చేసాను..కాని పైన పెట్టేవరకే.. దిగే అప్పుడు ఏం ఆలోచిస్తున్నానో ఏంటో హాయిగా చేతులు ఊపుకుంటూ handbag ఒక్కటి వేసుకొని దిగిపోయా.ట్రైన్ స్టేషన్ నుండి pick చేసుకోవడానికి మా ఆయన వచ్చాడు, వెళ్లి కార్లో కూర్చొని తన బ్యాగ్ చూసాక అప్పుడు గుర్తొచ్చింది.. నా laptop మర్చిపోయా అని. చూస్తే ఏముంది ట్రైన్ వెళ్లిపోయింది అప్పటికే. అసలే office laptop. miss ఐతే కష్టం.ఆ ట్రైన్లో చివరి స్టాప్ కి కాల్ చేసి రిపోర్ట్ చేద్దామని ట్రై చేసా కాని, after business hours ఎవరు రెస్పాండ్ అవలేదు.
అయితే దురదృష్టం లో అదృష్టం అన్నట్టు అది సింగిల్ ట్రాక్, ఈ ట్రైన్ ఇంకో 4 స్టాప్స్ వెళ్ళి మళ్లీ అదే ట్రైన్ వెనక్కి వస్తుంది. టైం చూస్తే ఇంకొక గంటలో రిటర్న్ ట్రైన్ ఉంది.అంతసేపు టెన్షన్ పడుతూ అక్కడే కూర్చొని వెయిట్ చేసాం. రిటర్న్ ట్రైన్ వచ్చాక దాంట్లో ఎక్కేసి టికెట్ కలెక్టర్ ని అడిగి ఎక్కడ కంప్లైంట్ ఇవ్వాలో తెల్సుకొని అక్కడకి వెల్దాం అనుకొన్నాం.
ఇంతలో ట్రైన్ వచ్చింది. నేను ఈ కంపార్ట్మెంట్ లో ఎక్కానో గుర్తుంది నాకు, రోజూ ఒకటే కంపార్ట్మెంట్లో చూసుకొని ఎక్కుతాను. అందుకని ట్రైన్ ఆగేలోపు సరిగ్గా ఆ కంపార్ట్మెంట్ దగ్గరికి వెళ్ళి ఎక్కాను. లోపలికి వెళ్లి పైన షెల్ఫ్ లో చూడగానే ఎక్కడ పెట్టానో అక్కడే ఉంది నా బ్యాగ్. తొందరగా వెళ్లి అది తీసుకొని టికెట్ కలెక్టర్ అటు చివర డోర్ దగ్గర ఉన్నాడు, అతని దగ్గరికి వెళ్ళి ఇలా బ్యాగ్ మర్చిపోయా తీసుకొవడానికే ట్రైన్ ఎక్కా ఒక్క నిమిషం ఆపండి దిగిపోతా అని చెప్పా. అప్పటికి ట్రైన్ డోర్స్ ఇంకా మూయలేదు కాబట్టి సరే అని డోర్ దగ్గర నిల్చున్నాడు, నేను త్వరగా దిగిపోయా అప్పటి దాకా పడిన టెన్షన్ అంతా మర్చిపోయి హాయిగా..
కాని అక్కడితోనే అయిపోలేదు, ఆరోజు నుండి ఎప్పుడు laptop తెచ్చినా చంకలో పిల్లని చూసుకున్నట్టు నా పక్కనే సీట్లో పెట్టుకొని కూర్చోవడమో, ఎవరైనా వచ్చి అక్కడ కూర్చుంటాం తీసెయ్యమంటే తీసి కాళ్ల దగ్గర పెట్టుకోవడమో చేస్తుండేదాన్ని ఇబ్బంది అయినా సరే అని. అలా కొన్ని రోజులు బానే నడిచింది. laptop తీసుకురాని రోజు కూడా ఈరోజు తేలేదు కదా అని ఒకటికి రెండు సార్లు అనుకొని దిగేదాన్ని.
ఒక్కోసారి కాళ్ల దగ్గర పెట్టుకుంటే అది అటు ఇటూ పడిపోవడం, నా పక్కన కూర్చున్న వాళ్ల స్టాప్ వస్తే నేను లేచి దారి ఇవ్వడానికి ఇబ్బంది అయ్యేది. సరే ఏమి కాదు ఊరికే అలా మర్చిపోతామా ఏంటి ఘాఠ్ఠిగా...గుర్తుంచుకుందాం అని పైన పెట్టడం మొదలు పెట్టా మళ్లీ. గుర్తుంచుకొని బానే తెచ్చుకునేదాన్ని.ఆరోజు మళ్ళీ గురువారం. ఇంటికొచ్చి తాళం తీసి లోపలికి అడుగు పెట్టి " హే...రేపు Friday ఆఫీస్ వెళ్లక్కర్లేదు..." అన్నా, అప్పుడన్నాడు మా ఆయన laptop ఏది అని. అప్పటిదాక గుర్తే లేదు తీసుకొచి ట్రైన్లో పెట్టి మర్చిపోయా అని. లాస్ట్‌టైమే బెటర్ కనీసం దిగగానే గుర్తొచ్చింది. ఈసారి భయం అవలేదు. కోపం వచ్చింది నా మీద నాకే.ఒక తప్పు ఒకసరి చెయ్యొచ్చు అదే తప్పు మళ్ళీ.. అది కూడా 3 నెలల్లోనే..:(
ఇంకేముంది మళ్లీ స్టేషన్‌కి వెళ్లాం, ఎలాగూ ప్రాసెస్ తెలిసిందే కాబట్టి ట్రైన్ టైం అయ్యేవరకు ఇంట్లోనే ఉండి సరిగ్గ టైం కి వెళ్లాం, సేం అలానే పోయిన సారి లాగనే ఆగగానే వెళ్ళి ట్రైన్ స్టార్ట్ అయ్యేలోపు తీసుకొని దిగిపోయా.
అప్పటి నుండి laptop పైన పెట్టినప్పుడల్లా,ఇప్పుడు వింటర్ లో వేసుకునే పెద్ద జాకెట్ తీసెసి బ్యాగ్ మీదనే పెడుతున్నా, అదైతే మర్చిపోయి దిగే చాన్సే లేదు ఈ చలికి. జాకెట్ తీసుకునే అప్పుడు ఇది కూడా గుర్తుంటుంది. ఈ టెక్నిక్ ఇప్పటివరకు బానే వర్క్ అవుట్ అయ్యింది. సమ్మర్ వస్తుంది కదా ఇంకేదన్నా ఐడియా ఆలోంచించాలి. :(:(:(..
good one
ReplyDeleteI remember reading solution to similar problems in a least expected book 'word power made easy'. The solution is to remind yourself when you do something. just remind yourself when you keep the laptop like 'I am keeping the laptop here' and you will never forget on your way out.
ReplyDelete@Venu madhav: Thank you
ReplyDelete@Anonymous: yeah.. i have to try something like this.. :)
అనామికా... మీ ట్రైన్లో మర్చిపోయిన లాప్టాప్ చదివాను.చాలాబాగుంది.మీరు వ్రాసినశైలి చాలా ఆసక్తిగా అనిపించి మీ పాత పోస్టులన్నీ చదివాను.నన్ను మీతో దుబాయ్,యుఎస్ తీసికెళ్ళిపోయారు. నిజంగా చాలా బాగా వ్రాసారు.ధన్యవాదాలు.
ReplyDeleteThank you లక్ష్మీ గారు.
Delete